συμπαντικά
και πεισματικά
μηχανή #166
εξερευνά
τον κόσμο
παρά
κάτι
Το έξω δε μας φταίει τίποτα.
το προς τα έξω μάς φταίει.
Ν. Καρούζος
συμπαντικά
και πεισματικά
μηχανή #166
εξερευνά
τον κόσμο
παρά
κάτι
Το έξω δε μας φταίει τίποτα.
το προς τα έξω μάς φταίει.
Ν. Καρούζος
Εμείς τα μυθόβια όντα οι ποιητές […]
Έχουμε τη μανία να καρποφορήσουμε
κυριεύοντας τις λέξεις.
Τι κουφή ρουλέτα.
Και θέλουμε να ξεφουσκώσουμε τον ουρανό
σα να ’τανε παιχνίδι.
Τι είναι ρίγος;
Άντε να το πεις με λέξεις…
Ν. Καρούζος
λέξεις τραχιές
τσουγκράτες
να σπιθίζουν στ’ άγγιγμα
σαν τσακμακόπετρες –
μηχανή #165
με την πρώτη ύλη των στίχων
δυο μέρες πριν την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης
μια κουφή ρουλέτα
στο Κοινωνικό Ραδιόφωνο Χανίων
Το φεγγάρι όταν το λεν σελήνη διχάζεται;
Έχεις ζήσει τη στιγμή
σαν ένα χτύπημα στο μέτωπο;
Πώς;
Τι;
Γιατί;
πόσες και πόσες ιστορίες
πόσες και πόσες απορίες
Μηχανή #163 Radio Head
για την Παγκόσμια Ημέρα Ραδιοφώνου
στο Κοινωνικό Ραδιόφωνο Χανίων
https://kpaxradio.live
Γιατί ἔκανες «ἄχ»
κάθε πότε γίνονται οἱ πόλεμοι
τίς φοβᾶσαι τίς κατσαρίδες
οἱ κουτοί πᾶνε στόν Παράδεισο
ποῦ εἶναι ὁ Παράδεισος
– γιατί δεν μοῦ ἀπαντᾶς;
Μαμά ὅταν μιλάει κανείς πολύ
τελειώνει κάποτε ἡ φωνή του;
Λ. Παππά
Ρίχνετε κάπου-κάπου
λίγη ποίηση στη ζωή σας,
πετάτε της κάπου-κάπου κάνα στίχο
να τον βρίσκει μπροστά της,
να τον βρίσκη μεσ’ στα πόδια της,
να σκουντουφλά,
να συνέρχεται.
Κ. Μόντης
η μηχανή #155
σκουντουφλά πάνω σε στίχους
και κάπου κάπου
συνέρχεται –
Eίμαστε με ό,τι ανεβάζει τους ανθρώπους
Eίμαστε με τους καημούς τους
Eίμαστε με τα όνειρά τους
Kαι τούτο
Kαθώς ο πιο μεγάλος ήλιος του καλοκαιριού
Eίναι η ερημική τιμή μας.
Ν. Καρούζος
Δεν είναι που δεν έχεις τι να πεις
μάλλον
κάποιο μυστικό άνθος
άρχισε να ωριμάζει
στη σιωπή σου.
Ν. Γρηγοριάδης
η σιωπή που αποφασίζει
τι είναι να μείνει, τι είναι να χαθεί
και το ποίημα
το αρνητικό της σιωπής
μηχανή #141
στο Κοινωνικό Ραδιόφωνο Χανίων
Όχι μόνο τ` αθώα παράπονα,
που αναποδογυρίζουνε
με μια κλοτσιά στο στήθος,
όχι μόνο οι φωνές,
που τις ξαπλώνουν στις πλατείες,
όχι μόνο οι ανύποπτοι ενθουσιασμοί.
Πιο δυνατή είναι, πιότερο βαραίνει
η σιωπή που ακολουθεί,
η σιωπή των πεισμωμένων δρόμων,
των κλειστών παραθυριών,
η σιωπή των παιδιών
μπροστά στον πρώτο σκοτωμένο,
η σιωπή μπροστά στην ξαφνική ατιμία,
η σιωπή του δάσους,
η σιωπή του αλόγου δίπλα στο ποτάμι,
η σιωπή ανάμεσα σε δυό στόματα,
που δεν μπορούν να φιληθούν,
κι εκείνη η “ενός λεπτού σιγή”,
που παρατείνεται και γιγαντώνεται
μες στις καρδιές, μες στους αιώνες,
η σιωπή που αποφασίζει
τι είναι να μείνει, τι είναι να χαθεί.
Β. Λεοντάρης
αυτό το κρύο βράδυ Τρίτης
ξαπλώσαμε στην αμμουδιά
με τους τρεις μεγάλους ποιητές
τον ήλιο, τον αέρα και τον ουρανό
για μια επίκληση χρωμάτων
έως ότου ο χρυσαφένιος καιρός διαρρηχθεί –
το τραγούδι της θάλασσας
ο κίνδυνος της χαράς
η ευσπλαχνία του ήλιου
κασκόλ
και πατάτες τηγανητές
στο Κοινωνικό Ραδιόφωνο Χανίων
συμπαρασυρθείτε (και βγάλτε νόημα μέσα σε όλα αυτά, χα!)
https://kpaxradio.live
Γιατί ‘ναι βέβαιο πια: όταν θα έρθει
καιρός να μετρηθούν όλες οι λύπες,
στον τελικό λογαριασμό θα οφείλουν
όσοι ποτέ τους δεν αγάπησαν.
Δ. Καψάλης
Αχ, έκανε το γιασεμί –
όλη η λευκότητα των άστρων
στα μυρωμένα γιασεμόκλωνα
π’ ανθίζουν και καταπίνουν
το σκοτάδι
πεισματικά γιασεμιά
μηχανή #114
στο Κοινωνιικό Ραδιόφωνο Χανίων
https://kpaxradio.live
Στη μαύρη νύχτα
ζωγραφίζω γιασεμιά
να ξημερώσει
Δ.Ι. Αντώνιου
ψεμάτων συνέχεια
μηχανή #111 (ξεματιάζει κιόλας)
πικρές αλήθειες
ρωγμές ψευτιάς
σκιές βλακείας
κι ένα χρυσό μυστικό
«Μίκρυνε τον εγωισμό σου.
Γνώρισε τον μέσα κόσμο.
Είναι μισός ένστικτο και μισός γέφυρα.»
Λ. Πούλιος
στο Κοινωνικό Ραδιόφωνο Χανίων
https://kpaxradio.live
Ἂν εἶναι χρήσιμα αὐτὰ ποὺ εἴπαμε; οὔτε κι’ ἐγὼ τὸ ξέρω. Θὰ σᾶς θυμίσω ὅμως ὅτι ὁ ποιητὴς Νίκος Καρούζος ἔλεγε ὅτι ἡ ποίηση περισσεύει καὶ εἷναι ἄχρηστη. Σ’ ἕναν κόσμο χρησιμοθηρίας, τὸ νὰ μὴν εἷναι κανεὶς χρήσιμος δὲν εἶναι πάντα κακὸ πράγμα, διότι ἡ μανία γιὰ τὸ χρήσιμο μᾶς ἔχει ὁδηγήσει ἐδῶ ποὺ μᾶς ἔχει ὁδηγήσει, δὲν εξαργυρώνονται τὰ πάντα, ἂς μείνουν καὶ μερικὰ πράγματα ἀνεξαγόραστα.”
Δημήτρης Κοσμόπουλος
μηχανή #98
στο Κοινωνικό Ραδιόφωνο Χανίων
«Ένα μόνο καταλάβαινε. Ότι σ’ αυτή τη ζωή είχε ο καθένας τη θέση του, που δεν ήταν όμοια για όλους. […] Του ‘ρθε να ξεφωνίσει. Να ξεφωνίσει την αδικία. Ύστερα έσφιξε τα χέρια του. Και τότε, ανακάλυψε ότι η μόνη δύναμη, που μπορούσε να στηρίζεται, ήταν μες τα χέρια του.
Ήταν ο εαυτός του. Ο μικρός φτωχός, εαυτός του. Κανένας άλλος»
Μενέλαος Λουντέμης, Ένα Παιδί Μετράει τ’Άστρα, 1956.
Κι αν έχει το αύριο σκοτάδι
άναψε την καρδιά
Και φέξε το.
Μαρία Σκουρολιάκου
μια επικίνδυνη ύλη
η καρδιά
μηχανή #88
στο Κοινωνικό Ραδιόφωνο Χανίων
σήματα καπνού στο πουθενά
κι ο Bob Dylan
μηχανή #85
στο Κοινωνικό Ραδιόφωνο Χανίων
Ο κόσμος είναι ωραίο μέρος
για να γεννηθείτε
αν δεν σας νοιάζει που η ευτυχία
δεν είναι πάντα
και τόσο διασκεδαστική
αν δεν σας νοιάζει μια δόση κόλασης
πού και πού
όταν όλα πάνε καλά
γιατί ακόμα και στον παράδεισο
δεν τραγουδούν
όλη την ώρα
[…]
Ναι ο κόσμος είναι το καλύτερο μέρος
για ένα σωρό πράγματα όπως το να κάνεις κουταμάρες
και να κάνεις έρωτα
και να είσαι λυπημένος
και να τραγουδάς φτηνά τραγούδια και να έχεις εμπνεύσεις
Λόρενς Φερλινγκέτι
Οι φωνές των παιδιών λένε τα λόγια που ξέχασες και δε λες πια.
Φτου ξελευτεριά! Παίζουμε; Κόψε.
από την απείθαρχη φασαρία των παιδιών
ως τη σιωπή των πεισμωμένων δρόμων
η μηχανή #49
σπάει
το κέλυφος
του ήχου