Γιάννης Ρίτσος

Μηχανή #62 συμπαντική

Μηχανή #62 συμπαντική 300 300 KPaX Radio

Αν συμπυκνώναμε χρονικά την ηλικία του σύμπαντος
σε 1 ημερολογιακό έτος
τότε συγκριτικά η ιστορία της ανθρωπότητας
θα ανερχόταν στα 14 δευτερόλεπτα

η μηχανή
διαγράφει μια ελλειπτική τροχιά
στο βάθος του κόσμου
με λάβα αρχαίων ηφαιστείων
για συντροφιά

χτυποκάρδι γράφουμε εδώ στη γη
καρδιοχτύπι γράφουμε στο διάστημα
λόγω έλλειψης βαρύτητας
Γ. Στίγκας

Μηχανή #61 ο κοσμικός παλμός στα κύτταρά μας

Μηχανή #61 ο κοσμικός παλμός στα κύτταρά μας 300 300 KPaX Radio

η μηχανή
επιστρέφει
σε αυτό που γέννησε
και τη λέξη χρόνος

Το σώμα σου ωραίο.
Το σώμα σου απέραντο

Χάθηκα στο απέραντο.

 

Μηχανή #51 οουουουου…

Μηχανή #51 οουουουου… 300 300 KPaX Radio

Είναι πολύ ευαίσθητο ζώο
ο λύκος
και λιγομίλητος
Με τα φωνήεντα μετρημένα
Λιτός , χωρίς φλυαρίες
Με κραυγές μονοσύλλαβες
Όλα σε μια συλλαβή
οουουουου…
Έρωτας και χαρά,
απόγνωση και θάνατος
Τι πλούτος σε μια συλλαβή
Μεγάλος ποιητής της αφαίρεσης
ο λύκος
Γιάννης Ποταμιάνος, «Ο λύκος»

η μηχανή
ουρλιάζει στο σκοτάδι
και σας μιλά με παραμύθια και παραβολές
για ένα ξόρκι του φόβου
ανεξημέρωτο

Μηχανή #44 η γύρη της καλοκαιριάς

Μηχανή #44 η γύρη της καλοκαιριάς 300 300 KPaX Radio

Πίνω νερό κόβω καρπό
Χώνω το χέρι μου στις φυλλωσιές του ανέμου
Οι λεμονιές αρδεύουνε τη γύρη της καλοκαιριάς
Τα πράσινα πουλιά σκίζουν τα όνειρά μου
Φεύγω με μια ματιά
Ματιά πλατιά όπου ο κόσμος ξαναγίνεται
Όμορφος από την αρχή στα μέτρα της καρδιάς.
Οδυσσέας Ελύτης, Ήλιος ο πρώτος, 1943

παρέα με τους τρεις μεγάλους ποιητές
τον ήλιο, τον αέρα και τον ουρανό
η μηχανή
ψάχνει
τη φωνή της θάλασσας
τ΄άστρα
και τη γύρη
τζιτζίκισμα
της καλοκαιριάς

Μηχανή #36 κάθε τι που ανασαίνει

Μηχανή #36 κάθε τι που ανασαίνει 300 300 KPaX Radio

Μη στέργεις ήσυχα να πας σε νύχτα ευλογημένη.
Να μαίνεσαι, να μαίνεσαι όταν το φως πεθαίνει.
Dylan Thomas

η μηχανή
για κάθε τι που ανασαίνει
στο Κοινωνικό Ραδιόφωνο Χανίων

Δελτίο Αντιπληροφόρησης #66 (20-05-2020)

Δελτίο Αντιπληροφόρησης #66 (20-05-2020) 512 512 KPaX Radio

66ο (Εξηκοστό Έκτο) Δελτίο Αντιπληροφόρησης από το ΚΡαΧ (Κοινωνικό Ραδιόφωνο Χανίων).

Μεταδόθηκε στις 20 Μαΐου στις 2 μ.μ.

Μπορείτε να το ακούσετε στο mixcloud παρακάτω ή και να το κατεβάσετε από εδώ:

Περιέχει το “Σχήματα της Απουσίας” του Γιάννη Ρίτσου, μια ανάλυση μεταπτυχιακών φοιτητών και φοιτητριών του ΠΜΣ της Ειδικής Αγωγής του Τμήματος Εκπαίδευσης και Αγωγής στην Προσχολική Ηλικία, του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών με τίτλο “Αντανακλάσεις της αναπηρίας στο αφήγημα της πανδημίας” και ανακοινώσεις των συλλογικοτήτων:

Terra Incognita,

Υπόγειος Ιλισός,

Κατάληψη Libertatia,

Κυριακάτικο Σχολείο Μεταναστών + Κίνηση «Απελάστε το Ρατσισμό»,

 Απείθαρχ(ες)οι,

 Fuerza femenina.

Μηχανή #33 Κάθε καιρός κι η Ελένη του

Μηχανή #33 Κάθε καιρός κι η Ελένη του 300 300 KPaX Radio

θα γυρίσουμε
στην ομορφιά
μια μέρα;

Ελένη λοιπόν
Σε λένε
Σελάνα που μόνη πλανιέται
Εκείνη
Και συ
Που κάθεσαι μόνη
Ελένη
Ακούς;
Παιδική γλώσσα που έχομε όλοι αυτήν σου μιλώ
(Ελένη Βακαλό)

απόψε
αναζητούμε την ομορφιά
στη μορφή
κάποιας Ελένης

Δεν είναι αυτή φωνή μονάχα, δεν είναι αίμα
μονάχα, δεν είναι το μίσος ζυμωμένο
μ’ αγάπη μόνο, δεν είναι τραγούδι που τέρπει
μόνο, είναι αλυσίδες που έσπασαν, οι θύελλες
που μουγκρίζουν πάνω από τις στέγες
του θέρους, είναι η κραυγή της θάλασσας
που καταπίνει τα καράβια, είναι η ανάσα
των νέων μανάδων που μαθαίνουν
νέα νανουρίσματα, είναι ο σύθρηνος των ίσκιων
που χάνονται στον Άδη, είναι όλα τούτα
κι άλλα πολλά αμολόγητα, που τα συμπαίνεις,
Ελένη, στην καρδιά μου, για ν’ ανάψεις
την πρεπούμενη φλόγα μες στη νύχτα
του αιώνα, να πάρω γυμνοπόδαρος το δρόμο
και να σε βρω, ω λευκό, ω γαλάζιο, Ελένη!
Άρης Δικταίος, «Ελένη», 1947

Μηχανή #27 οι λέξεις

Μηχανή #27 οι λέξεις 300 300 KPaX Radio

«Κοιτάξτε. Στη γλώσσα γουαρανί «νιε ε» σημαίνει «λέξη», αλλά και «ψυχή». Οι Ινδιάνοι Γουαρανί πιστεύουν πως όσοι λένε ψέματα ή σπαταλάνε τις λέξεις προδίδουν την ψυχή».
Εντουάρντο Γκαλεάνο, Οι λέξεις ταξιδεύουν 1993

λέξεις πρόκες
λέξεις φλέβες
λέξεις γυμνές
ανεμόσκαλες τσακμακόπετρες
λέξεις απαστράπτουσες
λέξεις χέρια κι άγρια λουλούδια που
σαν εξαφανίζονται
στενεύουν
τους ορίζοντες της συνείδησης

στη μηχανή
ακονίζουμε
τις σιωπηλότερες λέξεις