Μόνο η όσφρηση και η γεύση μένουν λοιπόν το καλοκαίρι•
μα φτάνουν –
γιασεμί
βασιλικός
καρπούζι
λιωμένο παγωτό
αντηλιακό
ώριμες ντομάτες
σύκα
αλμύρα
αλμύρα
αλμύρα…
Κ. Βλαχάκη
ωδή στην ντομάτα
τα γινωμένα σύκα
το γιασεμί
το καρπούζι
και τις αισθήσεις του καλοκαιριού
μηχανή #195
στο Κοινωνικό Ραδιόφωνο Χανίων
πάμε στίχο στίχο
στο καλοκαιράκι
συμπαρασυρθείτε
Featured Image: a painting by Pavlos Samios
κάτι ασήμαντα πράγματα –
μια μυρωδιά ψαρόσουπας
ένας μυστικός καθρέφτης
κάτι αόριστο, απόμακρο, δικό μας·
μηχανή #184
για ό,τι ασήμαντο
φτιάχνει καμιά φορά το πρόσωπό μας και τον κόσμο
(κατά τον Ρίτσο)
https://kpaxradio.live
6 χρόνια αχ βαχ ΚΡαΧ!
Να τα πούμε;
από το ‘Μια μέρα!’
του Μπέκετ
έως το
‘Να είμαι, να μην είμαι’
του Ρίτσου
και από τον γενικό χρόνο
του Καρούζου
έως
τον αιωνίως παρόντα χρόνο
του Έλιοτ
η μηχανή #181
στ(ι)χίζει το χρόνο
στο Κοινωνικό Ραδιόφωνο Χανίων
«Θα πάψετε επιτέλους να με βασανίζετε με τον καταραμένο τον χρόνο σας! Είναι απάνθρωπο! Πότε! Πότε! Μια μέρα! Δεν σας φτάνει αυτό; Μια μέρα σαν τις άλλες, μια μέρα μουγγάθηκα, μια μέρα τυφλώθηκα, μια μέρα θα κουφαθούμε, μια μέρα γεννηθήκαμε, μια μέρα θα πεθάνουμε, την ίδια μέρα, την ίδια ώρα, την ίδια στιγμή, δε σας φτάνει αυτό; Γεννιόμαστε καβάλα σ’ ένα τάφο, αστράφτει το φως μια στιγμή, κι ύστερα πάλι σκοτάδι»
Σάμιουελ Μπέκετ, Περιμένοντας τον Γκοντό (1948)
τελευταία Τρίτη του Ιούλη
και η μηχανή #173
στήνει το δικό της θερινό σινεμά
με στίχους
στο Κοινωνικό Ραδιόφωνο Χανίων
Ωραίο καλοκαιρινό βράδυ
με τον κόσμο να σμαριάζει χαρούμενος στα μπαλκόνια
και τα ουράνια πάνω μας
ανοιχτά.
Ξεχώριζαν κάτι αστέρια.
Από το ένα στο άλλο, χωρίς
να το καταλάβουμε καλά-καλά,
ανεπαισθήτως λοιπόν σχηματίσαμε,
θαμπή στην ανταύγεια με μια νέα ομορφιά,
τη Μεγάλη Άρκτο ολόκληρη.
Όχι, δεν ήταν μια χαμένη
βραδιά η περιπλάνησή μας στο απρόοπτο
καλοκαιρινό σινεμά.
Λ. Κούσουλας
Εμείς τα μυθόβια όντα οι ποιητές […]
Έχουμε τη μανία να καρποφορήσουμε
κυριεύοντας τις λέξεις.
Τι κουφή ρουλέτα.
Και θέλουμε να ξεφουσκώσουμε τον ουρανό
σα να ’τανε παιχνίδι.
Τι είναι ρίγος;
Άντε να το πεις με λέξεις…
Ν. Καρούζος
λέξεις τραχιές
τσουγκράτες
να σπιθίζουν στ’ άγγιγμα
σαν τσακμακόπετρες –
μηχανή #165
με την πρώτη ύλη των στίχων
δυο μέρες πριν την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης
μια κουφή ρουλέτα
στο Κοινωνικό Ραδιόφωνο Χανίων
το άπειρο
δυο μηδενικά που φιλιούνται
και δυὸ δισεκατομμύρια μικροὶ γαλαξίες
στη μηχανή #157
συμπαντικά
ένα βράδυ στις 21.00
του ανθρώπινου χρόνου
εδώ στη Γη
στο Κοινωνικό
Ραδιόφωνο
Χανίων
Ἀλλὰ ἐμεῖς πηγαίναμε χωρὶς νὰ μᾶς ἐμποδίζει κανεὶς
Νὰ σκορπᾶμε καὶ νὰ παίρνουμε χαρὰ
Ἀπὸ τοὺς βράχους ὡς τὰ βουνὰ μᾶς ὁδηγοῦσε ὁ Γαλαξίας
Γ. Σαραντάρης
Τ᾿ ἄστρα τὸ βλέπουνε, ὅτι:
δυὸ δισεκατομμύρια μικροὶ γαλαξίες καὶ πλέον
κατοικοῦμε τὴ γῆ.
Ν. Βρεττάκος
Περνάει από τη στάχτη στο ασήμι
Της ελιάς το μήνυμά του
Τεντώνοντας από κλαδί σε κλαδί
Σαν σε τεράστια έλυτρα
Το σύμπαν
Θ. Χατζόπουλος
ο τζίτζικας
μηχανή #147
τζι και βαχ
στο Κοινωνικό Ραδιόφωνο Χανίων
Πόσο γυρεύω την ξεκούραση… τη θάλασσα την ήσυχη, τους ορίζοντες τους απέραντους. Να ησυχάσω, να ναρκωθώ λιγάκι μέσα στην αγάπη, κι έπειτα ξαναρχίζω, μα πριν περάσω όλους τους μεσημεριάτικους ήλιους, λίγο νερό, λίγο νερό, για το όνομα του Θεού.
Γ. Σεφέρης 1921
μηχανή #146
της γαλήνης
της ισορροπίας
της ξεκούρασης
στο Κοινωνικό Ραδιόφωνο Χανίων
https://kpaxradio.live
Δυο πόρτες ανοιγμένες κατευθείαν στον ουρανό.
Στο δρόμο παρατεταγμένα αγροτικά καλάθια
με κληματόβεργες και κληματόφυλλα. Παιδικά ονόματα,
βερίκοκα, ροδάκινα, σταφύλια, αχλάδια, σύκα,
με το ξεχωριστό άρωμα τους χρωματίζοντας
μια γυάλινη, περιστρεφόμενη, μεγάλη σφαίρα
σαν την έγχρωμη υδρόγειο στην έδρα του κλειστού σχολείου,
κι απ’ έξω τα άτακτα τζιτζίκια ν’ απαγγέλουνε
τα ίδια και τα ποιήματά τους – όχι για τις εξετάσεις.
Γ. Ρίτσος, Διακοπές
Δεν είναι που δεν έχεις τι να πεις
μάλλον
κάποιο μυστικό άνθος
άρχισε να ωριμάζει
στη σιωπή σου.
Ν. Γρηγοριάδης
η σιωπή που αποφασίζει
τι είναι να μείνει, τι είναι να χαθεί
και το ποίημα
το αρνητικό της σιωπής
μηχανή #141
στο Κοινωνικό Ραδιόφωνο Χανίων
Όχι μόνο τ` αθώα παράπονα,
που αναποδογυρίζουνε
με μια κλοτσιά στο στήθος,
όχι μόνο οι φωνές,
που τις ξαπλώνουν στις πλατείες,
όχι μόνο οι ανύποπτοι ενθουσιασμοί.
Πιο δυνατή είναι, πιότερο βαραίνει
η σιωπή που ακολουθεί,
η σιωπή των πεισμωμένων δρόμων,
των κλειστών παραθυριών,
η σιωπή των παιδιών
μπροστά στον πρώτο σκοτωμένο,
η σιωπή μπροστά στην ξαφνική ατιμία,
η σιωπή του δάσους,
η σιωπή του αλόγου δίπλα στο ποτάμι,
η σιωπή ανάμεσα σε δυό στόματα,
που δεν μπορούν να φιληθούν,
κι εκείνη η “ενός λεπτού σιγή”,
που παρατείνεται και γιγαντώνεται
μες στις καρδιές, μες στους αιώνες,
η σιωπή που αποφασίζει
τι είναι να μείνει, τι είναι να χαθεί.
Β. Λεοντάρης
μια πικρή μηχανή #134
όπου το λευκό είναι μαύρο
οι γραμμές στίχοι και
η απουσία
Ομόηχη κραυγή
της
παρουσίας
της λήθης
το αντίπαλον
δέος
ποίημα σε κρίση (μια βραδιά με πανσέληνο)
στο Κοινωνικό Ραδιόφωνο Χανίων
https://kpaxradio.live
Παρακάτω στιγμές από την Γενική απεργία στις 8 Μάρτη 2023. Οι φωνές των μαθητών στην πορεία στα Χανιά. Στις φωτογραφίες τα πλακάτ και τα πανό τους.
ένα σονέτο μεσοπέλαγα
ένα μικρό κουτί
και μια σύγχρονη “ωδή” στον έρωτα
σε μια μπαλάντα
του γαλαξιακού
ραδιοφώνου
μηχανή #125
στο Κοινωνικό Ραδιόφωνο Χανίων
συμπαρασυρθείτε
https://kpaxradio.live
Σούρουπο ακόμα, βράζει ο καφές και χύνεται
μια φωνή απ’ το ραδιόφωνο
να λέει τον καιρό της εβδομάδας
να καπνίζεις στο τραπέζι της κουζίνας
να λες θα την γκρεμίσω εγώ αυτή την πόρτα
και να μην υπάρχει πόρτα
Α. Λαβράνος
(το σούρουπο το κάναμε πρωί πάνω στην κουβέντα μα γαλαξίας είναι αυτός, σε ζαλίζει…)