Βικτωρία Καπλάνη

Κατά τ’ άλλα
ο χρόνος συνεχίζει κρυφά την αναρρίχησή του μέσα μας
τυλίγεται γύρω από τα σώματα μέχρι να τ’ αφανίσει
η ζωή επιμένει,
σαρκάζει ανελέητα
ό,τι ανομολόγητο στο βάθος μας πονάει
και την ίδια στιγμή βάζει τα καλά της και προκαλεί:
όποιος αντέξει.

Αριάδνη,
οι καιροί αλλάζουν
ζητούν τα δικά τους παραμύθια.
Β. Καπλάνη

εδώ
στη ρωγμή του Σεπτέμβρη
μηχανή #197
στο Κοινωνικό Ραδιόφωνο Χανίων