”Ένα κίνημα με άτυπο αρχηγό μια από τις πιο ξεχωριστές προσωπικότητες στην ιστορία του παιχνιδιού, που εκτός από κανονικός γιατρός, φανατικός καπνιστής και πότης, φιλόσοφος, φαντεζί παίκτης και ηγέτης εντός γηπέδου ήταν και η φωνή του απλού λαού της Βραζιλίας σε πολλά σοβαρά κοινωνικά θέματα, από αυτό της διεξαγωγής ελεύθερων εκλογών μέχρι την έλλειψη υποδομών σε παιδεία και υγεία. Ακόμη και η χρονιά στην Ιταλία με την Φιορεντίνα είχε κάποιο αξιακό νόημα και όχι ένα στενό οικονομικό κίνητρο. Είχε προειδοποιήσει, μιλώντας σε ένα ακροατήριο μιας πλατείας του Σάο Πάολο, γεμάτης από 2.000.000 άτομα, ότι δεν θα έφευγε από την ομάδα και τη χώρα, παρά μόνο αν η βούληση του λαού στις εκλογές που θα επακολουθούσαν δεν ήταν αυτή που θα έπρεπε (η αλλαγή του συντάγματος). Τελικά, η αλλαγή του συντάγματος δεν υπερψηφίστηκε. Ο Σώκρατες τιμώντας τα…. Σορτσάκια του εγκατέλειψε την Βραζιλία για τα μάτια της Φιορεντίνα. Και όταν φτάνοντας στην Ιταλία, κλήθηκε από τους Ιταλούς δημοσιογράφους να απαντήσει στο κλασικό και αιώνιο ερώτημα: ποιος από τους δύο ήταν καλύτερος ο Ριβέρα ή ο Ματσόλα, αυτός απάντησε: «Δεν γνωρίζω και δεν με ενδιαφέρει. Εγώ ήρθα στην Ιταλία για να μάθω να διαβάζω τον Γκράμσι στο πρωτότυπο ιταλικό κείμενο».”