Ζακ Πρεβέρ

Μηχανή #154 η βλακεία και η αλογόμυγα

Μηχανή #154 η βλακεία και η αλογόμυγα 780 780 KPaX Radio

Προστατευτείτε από τους βλάκες,
είναι η εποχή του κυνηγιού τους.
Κρύβονται σε ωραία λόγια και κυρίως
οδηγούν.
Προστατευτείτε από τους βλάκες.
Φορέστε ρούχα και επιτεθείτε.
Θωμάς Νικολάου

ο βλαξ
η αλογόμυγα
τα τιμαλφή της ανοησίας
και η κατάλληλη λέξη
που θα πάψει
τη Βλακεία
ένα ποίημα τη φορά –

μηχανή #154
στο Κοινωνικό Ραδιόφωνο Χανίων

συμπαρασυρθείτε
(και αντισταθείτε στη βλακεία)
https://kpaxradio.live

Μηχανή #100+5 μπρρρρρρρ

Μηχανή #100+5 μπρρρρρρρ 600 600 KPaX Radio

Οι μέρες μας είναι μια πυρκαγιά κι οι νύχτες μας ένα πέλαγο
Γ. Μακρής

ο ουρανός έπεσε στα κεφάλια μας
και ένα μπρρρρρρρρρ πλανάται
πάνω από τη μηχανή #100+5
στο Κοινωνικό (γαλατικό) Ραδιόφωνο Χανίων (με κασκόλ)

Όλα είναι στο κεφάλι σου. 
Σπάσ’ το και πέτα. 
Ο ουρανός είναι απέραντος.
Π. Κοροβέσης

Μηχανή #84 με τη σοφία αστροναύτη

Μηχανή #84 με τη σοφία αστροναύτη 600 600 KPaX Radio

Αυτά τα ωραία αποδημητικά πουλιά
που ταξιδεύουν με τη σοφία αστροναύτη
που σχηματίζουν νι κι ευθείες γραμμές
και άλλα σχήματα αρμονικά στην κίνηση,

αυτά τα ωραία αποδημητικά πουλιά
που πρώτα γνώρισαν την αρμονία
και την ενότητα του κόσμου,
πώς ο χρόνος κυλά μέσα στο σύμπαν
και παίρνει και φέρνει τη ζωή,

αυτά τα ωραία αποδημητικά πουλιά
που έρχονται να πιουν νερό
και να γευτούν πράσινο χόρτο,
ξέρουν να φέρνουν με τον ερχομό τους
λίγη χαρά
και λίγη θλίψη
να δίνουνε με το φευγιό τους
υπογραμμίζοντας το πέρασμα του χρόνου.

Αυτά τα ωραία αποδημητικά πουλιά
κινούν το χρόνο και τις εποχές,
κινούν τη γη, ομορφαίνουν τη ζωή
και ξυπνούνε την κυνηγημένη ελπίδα.

Αυτά τα ωραία αποδημητικά πουλιά
μην τα πυροβολείτε.
Γιώργος Μολέσκης

στη μηχανή #84
πετάμε με τη σοφία αστροναύτη
στο Κοινωνικό Ραδιόφωνο Χανίων

Μηχανή #81 και κάμποσα ρακούν

Μηχανή #81 και κάμποσα ρακούν 600 600 KPaX Radio

τι κοινό έχουν
έξι θλιβερές σαρδέλες
ένας μεγάλος σκίουρος μεθυσμένος
και κάμποσα ρακούν;

η απάντηση
στη μηχανή #81
με Ζακ ρεβέρ
σ’ έναν κόσμο σακατεμένο

Ο ανθρώπινος μόχθος δεν έχει τρόπους
ο ανθρώπινος μόχθος δεν έχει την ηλικία της λογικής
[…]
την ηλικία των εκκλησιών και των εργοστασίων
την ηλικία των κανονιών
κι αυτός που έχει φυτέψει παντού όλους τους αμπελώνες
κι έχει κουρδίσει όλα τα βιολιά
τρέφεται από όνειρα άσχημα
και μεθάει με το άσχημο κρασί της παραίτησης
και σαν ένας μεγάλος σκίουρος μεθυσμένος
χωρίς σταματημό γυρνάει σε κύκλους
μες σ’ ένα σύμπαν εχθρικό
σκονισμένο και με ταβάνι χαμηλό
και ολοένα σφυρηλατεί την αλυσίδα
την αλυσίδα τη φρικτή όπου όλα είναι αλυσοδεμένα
η μιζέρια η πρόσοδος η δουλειά η θανάτωση
η θλίψη η δυστυχία η αϋπνία και η ανία
η τρομακτική αλυσίδα του χρυσού
του άνθρακα του σιδήρου και του χάλυβα
του κλίνκερ και της σκόνης
η περασμένη γύρω από τον λαιμό
ενός κόσμου σακατεμένου