Βισουάβα Σιμπόρσκα

Ρίχνετε κάπου-κάπου
λίγη ποίηση στη ζωή σας,
πετάτε της κάπου-κάπου κάνα στίχο
να τον βρίσκει μπροστά της,
να τον βρίσκη μεσ’ στα πόδια της,
να σκουντουφλά,
να συνέρχεται.
Κ. Μόντης

η μηχανή #155
σκουντουφλά πάνω σε στίχους
και κάπου κάπου
συνέρχεται –

Eίμαστε με ό,τι ανεβάζει τους ανθρώπους
Eίμαστε με τους καημούς τους
Eίμαστε με τα όνειρά τους
Kαι τούτο
Kαθώς ο πιο μεγάλος ήλιος του καλοκαιριού
Eίναι η ερημική τιμή μας.
Ν. Καρούζος

η σιωπή στο σαράκι
η μύγα στη μέλισσα
το ποίημα στην ερωτική θαλπωρή –

μια ανείπωτη ερωτική ιστορία
μηχανή #132
στο Κοινωνικό Ραδιόφωνο Χανίων

φαντάζεσθε εγχρώμως
αντι-εξουσιάζεσθε ανυπερθέτως
και αχ βαχ κραχ!
https://kpaxradio.live

Ας κλαίμε, λοιπόν, κι ας το λέμε χαρά
χαρά γιατί είμαστε ακόμη εδώ υποφέροντας.
Με το ξημέρωμα θα μπούμε σ’ άλλο λιμάνι
όπως σ’ ένα καινούργιο ποίημα
και μες στην πάχνη θα κρατώ
τον τελευταίο στίχο μιας ανείπωτης ερωτικής ιστορίας.
Κατερίνα Αγγελική-Ρουκ

Οι μέρες μας είναι μια πυρκαγιά κι οι νύχτες μας ένα πέλαγο
Γ. Μακρής

ο ουρανός έπεσε στα κεφάλια μας
και ένα μπρρρρρρρρρ πλανάται
πάνω από τη μηχανή #100+5
στο Κοινωνικό (γαλατικό) Ραδιόφωνο Χανίων (με κασκόλ)

Όλα είναι στο κεφάλι σου. 
Σπάσ’ το και πέτα. 
Ο ουρανός είναι απέραντος.
Π. Κοροβέσης

Ἂν εἶναι χρήσιμα αὐτὰ ποὺ εἴπαμε; οὔτε κι’ ἐγὼ τὸ ξέρω. Θὰ σᾶς θυμίσω ὅμως ὅτι ὁ ποιητὴς Νίκος Καρούζος ἔλεγε ὅτι ἡ ποίηση περισσεύει καὶ εἷναι ἄχρηστη. Σ’ ἕναν κόσμο χρησιμοθηρίας, τὸ νὰ μὴν εἷναι κανεὶς χρήσιμος δὲν εἶναι πάντα κακὸ πράγμα, διότι ἡ μανία γιὰ τὸ χρήσιμο μᾶς ἔχει ὁδηγήσει ἐδῶ ποὺ μᾶς ἔχει ὁδηγήσει, δὲν εξαργυρώνονται τὰ πάντα, ἂς μείνουν καὶ μερικὰ πράγματα ἀνεξαγόραστα.”
Δημήτρης Κοσμόπουλος

μηχανή #98
στο Κοινωνικό Ραδιόφωνο Χανίων

«Ένα μόνο καταλάβαινε. Ότι σ’ αυτή τη ζωή είχε ο καθένας τη θέση του, που δεν ήταν όμοια για όλους. […] Του ‘ρθε να ξεφωνίσει. Να ξεφωνίσει την αδικία. Ύστερα έσφιξε τα χέρια του. Και τότε, ανακάλυψε ότι η μόνη δύναμη, που μπορούσε να στηρίζεται, ήταν μες τα χέρια του.
Ήταν ο εαυτός του. Ο μικρός φτωχός, εαυτός του. Κανένας άλλος»
Μενέλαος Λουντέμης, Ένα Παιδί Μετράει τ’Άστρα, 1956.