Κανείς φυσιοδίφης δεν έχει αποφανθεί ακόμη αν είναι η ζέβρα μαύρο ζώο με άσπρες ρίγες ή μαύρες ρίγες με άσπρο ζώο. Α. Χιόνης
μια ξαφνική παπαρούνα διαταράσσει την σκοτεινή αρμονία την πυκνή σιωπή το κάδρο
μηχανή #100+6 – μαύροι στίχοι σε άσπρο φόντο ή άσπροι στίχοι σε φόντο μαύρο – στο Κοινωνικό Ραδιόφωνο Χανίων και dingdiggidiggiding dingdingding diggiding
Μετά από τόσες ερήμους που διάνυσα Χωρίς ούτε σταγόνα βροχής Συνεχίζω να ελπίζω Στην ξαφνική παπαρούνα Α. Χιόνης
Μηχανή #100+2 παιδιά που με θαυμασμό κοιτάζουν τ’ αστέρια τίποτ’ άλλοhttps://kpaxradio.live/wp-content/uploads/2021/12/42c0-821f-43b7-a488-c9ce6b762e63.jpg600600KPaX RadioKPaX Radio//kpaxradio.live/wp-content/uploads/2020/11/logo-kpax2.png
Αυτό, τότε, είναι ομορφιά, είπαμε,
Παιδιά που με θαυμασμό κοιτάζουν τ’ αστέρια,
Είναι ο σκοπός και το τέλος.
Χωρίς να είμαστε τίποτ’ άλλο παρά μόνο άνθρωποι,
περπατήσαμε μέσ’ απ’ τα δέντρα.
Ντύλαν Τόμας
Τρίτη βράδυ
και πασπαλίζουμε το ΚΡαΧ με αστρόσκονη
γυμνάζοντας τα μάτια μας στ’ αστέρια
Μηχανή #100+1 και το χαρτί ομίλειhttps://kpaxradio.live/wp-content/uploads/2021/12/9a64-5620-4d7d-8e2d-fed7f030383f.jpg600600KPaX RadioKPaX Radio//kpaxradio.live/wp-content/uploads/2020/11/logo-kpax2.png
χαρτιά χαρτιά χαρτιά
ξορκίστε τα πια
λευκά χρωματισμένα διαβρωτικά
σαν ξυράφι φθαρτά
μηχανή #100+1
στο Κοινωνικό Ραδιόφωνο Χανίων
Ένα φύλλο χαρτί
μπορεί να κόβει σαν ξυράφι
κι ένα απαλό χέρι να γράφει
λόγια που κόβουν σαν ξυράφι
σε μια κόλλα χαρτί.
Κάρολος Τσίζεκ
Μηχανή #97 μια έμμονη ιδέα που τη λέμε δρόμοhttps://kpaxradio.live/wp-content/uploads/2021/10/b03e-7c57-4843-8d52-1e41b0b44e75.jpg600600KPaX RadioKPaX Radio//kpaxradio.live/wp-content/uploads/2020/11/logo-kpax2.png
μηχανή #97
αυτή τη νύχτα του Οκτώβρη
με μια έμμονη ιδέα
που τη λέμε δρόμο
και με το οπτιϰό νεύϱο παϱατηϱητές
του διαμαντιού του ϰόσμου
που στϱοϐιλίzεται
Θα μποϱούσα να ϰάνω ϰάτι xειϱότεϱο
απ’ το να ϰάϑομαι στους αλήτιϰους δϱόμους
πίνοντας ϰϱασί
Τζακ Κέρουακ
Μηχανή #93 ένα ουράνιο τόξο που φύτρωσε στη γηhttps://kpaxradio.live/wp-content/uploads/2021/08/1277-aec6-4781-8baa-46956a7cead8.jpg600600KPaX RadioKPaX Radio//kpaxradio.live/wp-content/uploads/2020/11/logo-kpax2.png
Στο παραμικρό αεράκι πιάνουν το τραγούδι.
Όταν τα πληγώσεις, δε βογκάνε˙ δεν τραβάνε τα πλούσια
μαλλιά τους. Δακρύζουνε κρυφά κι ακούν
οι ρίζες. Όμως καμιά φορά πεισμώνουν όταν ο άνθρωπος
τα βασανίζει. Αγριεύουν τότε, συστρέφονται, φτύνουν
τον καρπό. Εκδικούνται το χέρι που τα καίει.
Ρίχνουν χώρια μες στις πλημμύρες.
Με δένδρινα μυαλά νουθετούνε. Με θεσπίσματα
θεία αφανίζουνε φυλές.
Μανόλης Πρατικάκης
τα δέντρα
ένα ουράνιο τόξο που φύτρωσε στη γη
μνημεία στις παρυφές του εφήμερου
κυκλώνες ήχων, σύμπαντα
που χωρούν στ’ αυτιά και στα μάτια –
για τα δέντρα
και το χαμό της ανάσας
το χαμό του συνδέσμου ουρανού και γης
μέσα από στίχους που ξεφορτώνονται όλη τη βρωμιά
μηχανή #93
στο Κοινωνικό Ραδιόφωνο Χανίων
Featured Image by Marios Lolos
Δροσοπηγή, η επόμενη μέρα
Μηχανή #87 Σου έτυχε να κοιτάξεις μ’ ένα γυαλί μέσα στη θάλασσα;https://kpaxradio.live/wp-content/uploads/2021/06/b1d9-feff-4af5-afc2-f2eb0e863ca5.jpg600600KPaX RadioKPaX Radio//kpaxradio.live/wp-content/uploads/2020/11/logo-kpax2.png
Σου έτυχε να κοιτάξεις μ’ ένα γυαλί μέσα στη θάλασσα;
η μηχανή #87 το τόλμησε
και τώρα πια δεν είναι τίποτα
που να μη μπορεί να στρέψει τη μορφή του προς τον ήλιο
μια κραυγή προς το ανήκουστο
κι ένα ντο και σολ και μι
από τα βάθη
στο Κοινωνικό Ραδιόφωνο Χανίων
Μηχανή #77 Πώς έγινε ένας κακός άνθρωποςhttps://kpaxradio.live/wp-content/uploads/2021/03/b6a3-c7de-46c7-9890-371927e1fddd.jpg600600KPaX RadioKPaX Radio//kpaxradio.live/wp-content/uploads/2020/11/logo-kpax2.png
πώς έγινε ένας κακός άνθρωπος;
Κακή η σκλαβιά. Χειρότεροι οι ραγιάδες.
κι ένας τυφλός
μπροστά στον καθρέφτη
ουρανός
αλάτι
και σπασμένοι καθρέφτες
στη μηχανή #77
στο Κοινωνικό Ραδιόφωνο Χανίων
Τάχα δεν θα είναι φταίχτης, ποιον χτυπούν χωρίς να φταίξει;
Και καλά του κάνουνε αφού ήθελε να παίξει με τους άρχοντες
Άρχισε λοιπόν και κείνος
Από πάνω να χτυπά
Αρχή του παραμυθιού καλημέρα σας
Ε. Βακαλό, 1978
από το τέρας του Λοχ Νες
στη Μέδουσα
κι ένα ρακοσυλλέκτη Δράκουλα –
φωνή τεράτων
καθημερινών
απόψε στη μηχανή #60
στις 21.00
στο Κοινωνικό Ραδιόφωνο Χανίων
Είναι πολύ ευαίσθητο ζώο
ο λύκος
και λιγομίλητος
Με τα φωνήεντα μετρημένα
Λιτός , χωρίς φλυαρίες
Με κραυγές μονοσύλλαβες
Όλα σε μια συλλαβή
οουουουου…
Έρωτας και χαρά,
απόγνωση και θάνατος
Τι πλούτος σε μια συλλαβή
Μεγάλος ποιητής της αφαίρεσης
ο λύκος
Γιάννης Ποταμιάνος, «Ο λύκος»
η μηχανή #51
ουρλιάζει στο σκοτάδι
και σας μιλά με παραμύθια και παραβολές
για ένα ξόρκι του φόβου
ανεξημέρωτο
