Κραχ Radio

Θα ξεκινήσω λοιπόν λέγοντας ότι αυτή τη στιγμή είμαι στον αέρα εργασιακά και ο χρόνος πιέζει αφόρητα όσον αφορά την εποχιακή εργασία. Γνωρίζω επίσης πολύ καλά ότι αυτό το ποστ μπορεί να αποτελέσει το κύκνειο άσμα μου στον χώρο του Τουρισμού, μιας και η πιάτσα είναι μικρή και ιδιαιτέρως διαχυτική και ομιλητική. Ποσώς με ενδιαφέρει όμως μιας και προέχει η ψυχική μου υγεία. Μπαίνουμε λοιπόν στο νέο έτος, μετα απο έξι χρόνια συνεργασιας όσον αφορά εμένα, θεωρώντας ως αυτονόητο οτι θα έχουμε δουλειά και την νέα σεζόν όπως ακριβώς ίσχυε για όλους μας τα προηγούμενα χρόνια. Ξαφνικά, στις 17 του Γενάρη μαθαίνουμε ότι το τμήμα μας στα Χανιά κλείνει. Όσοι εργάζονται στον Τουρισμό ξέρουν πολύ καλά ότι κάτι τέτοιο είναι εγκληματικό να γίνεται σε αυτό το χρονικό σημείο χωρίς προηγούμενη ειδοποίηση, μιας και ένα μεγάλο ποσοστό των διαθέσιμων θέσεων έχει ήδη καλυφθεί μέχρι τοτε.

Ξεπερνώντας σιγά σιγά το αρχικό μούδιασμα, μου γίνεται παράλληλα και μια ημιεπίσημη πρόταση να μεταφερθώ σε άλλο τμήμα και να μείνω στην εταιρεία. Κακώς, πολύ κακώς, ύστερα και απο πίεση απο οικογένεια και φίλους, έβαλα φρένο σε κάποιες πιο ριζοσπαστικές κινήσεις που είχα σκεφτεί και επαναπαύτηκα, απορρίπτοντας εντωμεταξύ 3 (ολογράφως τρείς) προτάσεις για συνεργασία απο άλλα γραφεία/ξενοδοχεία.

Εν τέλει, στις 19 του Φλεβάρη μαθαίνω οτι ούτε και η μεταφορά μου σε άλλο τμήμα εντός της εταιρείας είναι δυνατή. Το πιο αστείο , ο απόλυτος παραλογισμός: ζητούνται έξι νέοι εργαζόμενοι στο Ηράκλειο για να κάνουν την δουλειά που κάναμε στα Χανιά, στο τμήμα μας που υποτίθεται έκλεισε. Και ούτε ένας, ούτε ένας άνθρωπος στην εταιρεία δεν είχε την ευθιξία να βάλει ένα τέλος σε αυτόν παραλογισμό. Ένας άνθρωπος δεν βρέθηκε να πει οτι πρέπει να μας απορροφήσει η εταιρεία εσωτερικά τουλάχιστον για φέτος, μιας και είναι πολύ αργά πια. Αυτή είναι λοιπόν η TUI HELLAS και έτσι συμπεριφέρεται στους εργαζόμενους της. Για να μάθει ο κόσμος στην Κρήτη και σε όλη την Ελλάδα ποιά είναι αυτή η TUI HELLAS και ποιό το ήθος των ανθρώπων που παίρνουν τις αποφάσεις σε αυτήν. Απο εμένα τέλος, τον Ευάγγελο Ματία Κοκκινάκη του Εμμανουήλ και της Ρεετας, ένα μήνυμα προς την εταιρεία: Tα παντελόνια τα φοράω επειδή είμαι μάγκας και έχω λόγο τιμής, όχι επειδή κρυώνω. Τα υπόλοιπα αλλού…

SIX YEARS ON #TUIHELLAS – A BITTER AFTERMATH

So, let me start by saying that I am currently completely clueless regarding my professional future: ending up unemployed on a seasonal industry such as tourism, right before the season starts, means there is a 90% possibility that you will remain unemployed throughout 2020. Not to mention that losing touch with your contacts and network for a whole season may lead to a domino effect that will leave you unemployed for a long period of time – not solely one summer. I am also fully aware that this Facebook public post of mine can be my requiem in the tourism industry of Chania, since the town is small, the job network even smaller and people talk. A lot. But what is mostly important for me now is my mental health,not keeping my mouth shut. So, 2020 started like the previous six years working for TUI,
slowly leaving the winter behind and preparing myself for another demanding tourist season. Nonetheless, on the 17th of January, with no previous warning, notice or update, we learn that TUI is shutting down our department (Excursions) in Chania & Rethymnon. Those involved in the tourism ιndustry know very well that this was sudden death for us, and this is a nice way to put it: no
previous notice meant no time for job seeking, since most of the vacancies in our job sector have already been filled.

While slowly overcoming the initial shock and starting to check my options in terms of finding a job, I am given a semi-formal proposal to move to another department and stay in the company. Foolishly, very foolishly indeed, and under pressure from my family and friends, I accept the offer and put a hold on several crucial moves, in terms of claiming my rights. In the meantime, I rejected three (not one, not two, but three) job offers from some prestigious and well known tourist agencies and hotels.

However, the mockery double up when, on the 19th of February, I am informed that my transfer to another department within the company is not possible anymore. The most absurd part? Six new vacancies are advertised by the company, asking for new employees to settle in the neighbouring town of Heraklion and do the job we did in Chania and Rethymnon, in our supposedly closed-due-to-cuts department. And no one, not even one person in the whole company, had the guts to put an end to this farce. No one even offered us the option of a transition period – which would allow us to work this season as expected, since it was too late for us to find a job, and look for something else next year.

This is TUI HELLAS. This is how it treats its employees. I want all the people in Crete and all over Greece to know how TUI HELLAS deals with their staff, as if they are some disposable material instead of human beings. I want people to know the morality [sic] and work ethos of those taking decisions in this company. And, finally, I, Evangelos Matias Kokkinakis of Emmanuel and Reeta, want to deliver a message to them: I honour my word and my name and take no blow without hitting back. The game has just begun…