Λειτουργώντας αντανακλαστικά σε επαναλαμβανόμενα περιστατικά αρρενωπής ματσίλας το προηγούμενο διάστημα στην ευρύτερη περιοχή του Αγίου Νικολάου
μαζευτήκαμε πρωτοβουλιακά και προχωρήσαμε τέλη Απριλίου σε αφισοκόλληση του παρακάτω κειμένου σε κεντρικά σημεία της πόλης.
Είμαστε εδώ και είμαστε πολλές
Δεν θέλουμε άλλο να βαδίζουμε ανάμεσα σε αρματωμένους «λεβέντες»
φεμ γλωσσοκοπάνες
_____________________________________________________________________
ΓΕΜΙΣΕ Η ΠΟΛΗ ΠΕΡΙΣΣΙΟ ΑΝΤΡΙΣΜΟ
13/4/24 : Μετά από live σε μπαρ της παραλιακής, 30 με 40 άντρες παίζουν ξύλο και αλληλοτραυματίζονται με σπασμένα μπουκάλια.
16/4/24 : 57χρονος πυροβολεί διπλά 51χρονο έξω από τη νομαρχία, με αφορμή το ότι σε διαφορετικούς χρόνους έχουν συνάψει σχέση με την ίδια γυναίκα.
20/4/24 : Άνδρας βρίσκεται σε βενζινάδικο τραυματισμένος στη γάμπα από κυνηγετικό όπλο.
22/4/24 : Στη Ρούσα Λίμνη άντρας μαχαιρώνεται από γείτονα επειδή είχε δυνατά τη μουσική.
Σχεδόν ανά τρεις μέρες ακούμε για άντρες στην πόλη του Αγίου Νικολάου, οι οποίοι για κάποιους λόγους βρίσκονται να βγάζουν όπλα ο ένας στον άλλον, να μαχαιρώνονται και να συγκρούονται σε μπουλούκια. Ξαφνιάζεστε; Εμείς καθόλου!
Ξέρουμε πολύ καλά ότι και στην πόλη μας οι πατριαρχικές αντιλήψεις καλά κρατούν. Ξέρουμε ότι η ματσίλα και η επιθετικότητα θεωρούνται χαρακτηριστικά της αρρενωπότητας και οι
άντρες έχουν μάθει να «λύνουν» τις διαφορές τους μέσω της βίας.
Κάθε φορά που γίνεται κάτι τέτοιο ακούμε φράσεις όπως : « είναι καλός άνθρωπος μωρέ, απλά είχε πιει» ή « είχε πάρει ναρκωτικά, για αυτό» ή «αυτός δεν είναι καλά, παίρνει ψυχοφάρμακα».
ΟΧΙ. Όλα αυτά είναι δικαιολογίες. Καμία ουσία από μόνη της δεν σου οπλίζει το χέρι.
Η πατριαρχία και η κρητική λεβεντιά αρκούν. Μεγαλωμένες σε αυτό τον τόπο έχουμε δει
άπειρες φορές άντρες (ενίοτε και παιδιά) να οπλοφορούν, να μπαλωτάρουν στα πανηγύρια, να ξεκινούν βεντέτες για την τιμή της οικογένειας, να κουβαλάνε στην ζώνη τους μαχαίρι ακόμα και αν πάνε για μια απλή ρακή. Αυτή η επιβεβλημένη κανονικότητα μέσα από το πέπλο της παράδοσης είναι πολύ επικίνδυνη.
Μπορεί τα συγκεκριμένα περιστατικά να έχουν φτάσει στα αυτιά μας μέσα από τον τύπο (και δεν είναι λίγα), αλλά πόσα αντίστοιχα συμβαίνουν διαρκώς; Στους δρόμους , στα καφενεία , στο σχολείο , μέσα στα ίδια μας τα σπίτια, παντού τριγύρω μας. Σε έναν κόσμο που καθημερινά παράγονται και αναπαράγονται καταπιέσεις, όλα αυτά τα αντιλαμβανόμαστε ως μία μόνο έκφανση της πατριαρχίας. Το ότι καταλήγουν να συμβαίνουν σκηνικά σαν τα παραπάνω αποδεικνύει με πόση επιτυχία έχουν ενσωματωθεί οι πατριαρχικοί έμφυλοι ρόλοι.
Αυτό χτίζεται μεθοδικά στην καθημερινότητα μας με τρόπους απλούς και φαινομενικά αθώους. Από σεξιστικά σχόλια που βαφτίζονται πλακίτσες, έως την αντίληψη ότι το κορμί μίας γυναίκας δεν της ανήκει. Σε αυτή την πόλη δεν μας μάθαν ποτέ να αντιμιλάμε. Ίσα ίσα μας μάθανε να κρατάμε το στόμα μας κλειστό.
Εμείς όμως κουραστήκαμε να μένουμε σιωπηλές.
Είμαστε εδώ και είμαστε πολλές
Θα απαντάμε στα παραβιαστικά βλέμματα, στα επιθετικά φλερτ, στα απρεπή σχόλια
Δεν θέλουμε άλλο να βαδίζουμε ανάμεσα σε αρματωμένους «λεβέντες»
Η ματσίλα σας βρωμάει σεξισμό
φεμ γλωσσοκοπάνες
