Αυτό, τότε, είναι ομορφιά, είπαμε,
Παιδιά που με θαυμασμό κοιτάζουν τ’ αστέρια,
Είναι ο σκοπός και το τέλος.
Χωρίς να είμαστε τίποτ’ άλλο παρά μόνο άνθρωποι,
περπατήσαμε μέσ’ απ’ τα δέντρα.
Ντύλαν Τόμας
Τρίτη βράδυ
και πασπαλίζουμε το ΚΡαΧ με αστρόσκονη
γυμνάζοντας τα μάτια μας στ’ αστέρια
