Αλυσίδα
η τέχνη μας ενώνει και μας ελευθερώνει
Αύγουστος 2021
Χανιά
Ο Αύγουστος στα Χανιά φέρνει μια γιορτή!
Η έκθεση ‘Αλυσίδα – η τέχνη μας ενώνει και μας ελευθερώνει’, που παρουσιάζεται από την Κυριακή 22 έως την Παρασκευή 27 Αυγούστου στο Γυαλί Τζαμισί (19.00-22.00 καθημερινά) συγκεντρώνει έργα διαφόρων καλλιτεχνών όπως αυτά συνομιλούν με τον ποιητικό λόγο της Κατερίνας Βλαχάκη.
Σας περιμένουμε με ζωγραφική, γλυπτό, κεραμική, ψηφιακή τέχνη, μελοποίηση, μαύρο θέατρο και μπόλικη ποίηση. Τα ποιήματα παρουσιάζονται σε Ελληνικά και Αγγλικά ενώ η είσοδος είναι φυσικά ελεύθερη. Την έκθεση θα κλείσει μια μικρή συναυλία πάνω σε μελοποιημένα ποιήματα της Κατερίνας το βράδυ της Παρασκευής 27 Αυγούστου στις 20.30 στον εξωτερικό χώρο του Τζαμιού.
Το κείμενο της έκθεσης που ακολουθεί αποτελεί το κάλεσμα της Κατερίνας στην έκθεση.
Γεννήθηκα χωρίς την ικανότητα επικοινωνίας και πορεύτηκα έτσι μέχρι τα εννέα μου χρόνια. Όταν μια μέρα η μαμά μου σκέφτηκε τον αργό και βασανιστικό κώδικα με τον οποίο κατάφερα να γράφω, δεν φανταζόμουνα τον θαυμαστό κόσμο που ανοιγόταν μπροστά μου. Σιγά σιγά γέμισε η ζωή μου με γλυκιές εκφράσεις, ζωντανές περιγραφές, μελωδικές παρομοιώσεις, παύλες, θαυμαστικά και … δημιουργία!
Ιδιαίτερο καλλιτεχνικό ρόλο έπαιξε η Κωνσταντίνα Γεωργαντά, που μου σύστησε τον κόσμο της ποίησης και κατάλαβε την ανάγκη μου για ελευθερία. Έτσι, λίγος βραδινός ουρανός, η οπτική μου, με στίχους μόνο άνοιξε κι έγινε λιακάδα με θέα τον ορίζοντα.
Σκέφτηκα λοιπόν ότι αυτή την εμπειρία, την ιστορία μου, πρέπει να την επικοινωνήσω με τους ανθρώπους, ιδίως τους καλλιτέχνες. Και είχα δίκιο, το οποίο αποδεικνύεται από τη συγκινητική ανταπόκριση των καλλιτεχνών στο κάλεσμά μου σ’ αυτόν τον διάλογο τέχνης.
Η Αλυσίδα είναι η απόδειξη ότι η τέχνη μας ενώνει. Χαζεύοντας αυτή την έκθεση θα δείτε πώς ένα κορίτσι, με όχημα την ποίηση, κατάφερε να ελευθερωθεί από τη φυλακή μέσα στην οποία γεννήθηκε…
Είμαι η Κατερίνα Βλαχάκη. Γεννήθηκα το 2004 στα Χανιά και πάσχω από τετραπληγία στα πλαίσια εγκεφαλικής παράλυσης. Ολοκλήρωσα την Α΄ Λυκείου τον Ιούνιο του 2021 κι ευελπιστώ να καταφέρω σε λίγα χρόνια να φοιτήσω στη φιλοσοφική σχολή, ώστε να μπορέσω να ασχοληθώ με την ελληνική γλώσσα, τη φιλοσοφία και την ποίηση.
Ζώντας σ’ ένα σώμα-φυλακή, έχω την ποίηση ως μέσο διαφυγής κι ελευθερίας.
