«Ένα σπίτι για να γεννηθείς
ένα δέντρο για ν’ ανασάνεις
ένας στίχος για να κρυφτείς
ένας κόσμος για να πεθάνεις.»
Τάσος Λειβαδίτης
στη μηχανή #9
συλλογιζόμαστε κάθε σπίτι
σπιτικό
σπιθαμή
στέγη
εστία
αυλή
ό,τι βλέπει κάποιος όταν νιώθει πως ανήκει·
μα κυρίως το πουθενά
Πώς χάνει κανείς το σημείο αναφοράς του ρωτάς;
πώς εξαφανίζεται;
όσο γρήγορα και όσο επώδυνα υπάρχει
το εκεί έξω και το εδώ ανύπαρκτα.
Η πιο αποτελεσματική βία ξεδιπλώνεται με βήματα αργά.
