Μη στέργεις ήσυχα να πας σε νύχτα ευλογημένη.
Να μαίνεσαι, να μαίνεσαι όταν το φως πεθαίνει.
Dylan Thomas
η μηχανή #36
για κάθε τι που ανασαίνει
στο Κοινωνικό Ραδιόφωνο Χανίων
Μη στέργεις ήσυχα να πας σε νύχτα ευλογημένη.
Να μαίνεσαι, να μαίνεσαι όταν το φως πεθαίνει.
Dylan Thomas
η μηχανή #36
για κάθε τι που ανασαίνει
στο Κοινωνικό Ραδιόφωνο Χανίων
Τ’ αηδόνια και τα λιόδεντρα
τα σάρωσαν οι πολυκατοικίες
οι άνθρωποι σκόρπισαν εμπρός στις μηχανές.
Γ. Σεφέρης
η μηχανή #35
περί μηχανών
μηχανισμών
μηχανοποίησης
από μηχανής θεών
των Γιαχού* των μηχανών
αλλά και της ποίησης
ως μια μηχανή από λέξεις
*«Γιαχού»: Δες Σουίφτ, Ταξίδια του Γκάλλιβερ. «Ανθρωπόμορφα κτήνη με όλα τα βίτσια του ανθρώπου. Ζούνε στη χώρα όπου οι Χουιχνχνμ (=τα άλογα) είναι η κυρίαρχη φυλή»
Η ποίηση διδάσκεται βήμα-βήμα ανάμεσα στα πράγματα και στις υπάρξεις, χωρίς να τα χωρίσουμε, αλλά ενώνοντάς τα με την ανιδιοτελή απλωσιά της αγάπης.
Πάμπλο Νερούδα περισσότερα
θα γυρίσουμε
στην ομορφιά
μια μέρα;
Ελένη λοιπόν
Σε λένε
Σελάνα που μόνη πλανιέται
Εκείνη
Και συ
Που κάθεσαι μόνη
Ελένη
Ακούς;
Παιδική γλώσσα που έχομε όλοι αυτήν σου μιλώ
(Ελένη Βακαλό)
απόψε
αναζητούμε την ομορφιά
στη μορφή
κάποιας Ελένης
Δεν είναι αυτή φωνή μονάχα, δεν είναι αίμα
μονάχα, δεν είναι το μίσος ζυμωμένο
μ’ αγάπη μόνο, δεν είναι τραγούδι που τέρπει
μόνο, είναι αλυσίδες που έσπασαν, οι θύελλες
που μουγκρίζουν πάνω από τις στέγες
του θέρους, είναι η κραυγή της θάλασσας
που καταπίνει τα καράβια, είναι η ανάσα
των νέων μανάδων που μαθαίνουν
νέα νανουρίσματα, είναι ο σύθρηνος των ίσκιων
που χάνονται στον Άδη, είναι όλα τούτα
κι άλλα πολλά αμολόγητα, που τα συμπαίνεις,
Ελένη, στην καρδιά μου, για ν’ ανάψεις
την πρεπούμενη φλόγα μες στη νύχτα
του αιώνα, να πάρω γυμνοπόδαρος το δρόμο
και να σε βρω, ω λευκό, ω γαλάζιο, Ελένη!
Άρης Δικταίος, «Ελένη», 1947
Παρατηρείτε τα χέρια των ανθρώπων.
Η ουσία είναι εκεί!
Άλλοτε γεννούν κι άλλοτε κάνουν κρότο.
Η μηχανή #32
αποδαιμονοποιεί
τα χέρια
μα ναι το ξέρω
γλιστράν τα χέρια κι ο κορμός του χρόνου δεν έχει φλούδα
να πιαστείς
Άρης Αλεξάνδρου
Μέρες Μαγιού
και με αφορμή
την εργατική πρωτομαγιά
και την απεργία των καπνεργατών το Μάη του 1936 στη Θεσσαλονίκη
η Μηχανή #31
ταξιδεύει σε απεργιακές κινητοποιήσεις μέσα στο χρόνο
από το πεινάω σε πάπυρο στην αρχαία Αίγυπτο
ως τη Σύρο του 1879 και το Λαύριο του 1896
την πόλη Λάντλοου του Κολοράντο του 1913
και τη Βρετανία της Θάτσερ του 1984
η πόλη κοιμάται
σιγά με τους κρότους σας
τώρα που συνηθίσαμε τους πόνους
απεργούμε απʼ τη ζωή
κι όλο βρέχει
Κ. Ζησάκη, «της απεργιακής κινητοποίησης»
πυρακτωμένα κεφάλια
τρελοί υγιείς κι άρρωστοι
όλοι στη μηχανή #30
που πάει να τη δει γιατρός
για το
σπασμένο πόδι
να σας δει
ο κύριος
Παπαδίτσας
ούρα,ουρία,
ζάχαρο
κύριος
Σινόπουλος,απαρεγκλίτως
ακτίνες θώρακος
Εμμανουήλ
Αναγνωστάκης -κλείστε όμως
ραντεβού
εγκαίρως
για την ψυχή,
για την ψυχή,
ο
κύριος
Γιώργος
Χειμωνάς
-τι επιστήμων!
(ΤΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝΕ ΣΤΙΣ ΛΙΣΤΕΣ,
ΔΕΣΠΟΙΝΙΣ ΜΟΥ;)
ΤΙ
ΔΕΝ
ΤΟΥΣ
ΒΡΙΣΚΕΤΕ
ΠΟΤΕ ;
ΤΙ ΣΥΝΕΧΩΣ ΚΛΕΙΣΤΟΝ ΜΟΥ ΛΕΤΕ ;
χτυπήστε νύχτα το
κουδούνι,
πάρτε τον πετεινό σας
αγκαλιά,
λαλήστε
τρις
και
να
μπροστά σας
οι
γιατροί
ολόδροσοι
Γλυκερία Μπασδέκη, «Εθνικός Οργανισμός Παροχής Υπηρεσιών Υγείας»
Πώς κυλάει για σας ο χρόνος;
Η μηχανή #29
θυμάται την 26η Απριλίου 1937
και βλέπει την Γκουέρνικα
του Πικάσο
μέσα από τα μάτια
μαθητών Γυμνασίου
μιλά για το φασισμό
και σας καληνυχτίζει
με το υστερόγραφο
στους Ανθρωποφύλακες
του Περικλή Κοροβέση
από το 1969
σήμερα
21η Απριλίου 2020
Έτσι κύλησε ο χρόνος που πάνω στη γη μου δόθηκε.
Εσείς, που θ’ αναδυθείτε μέσ’ απ’ τον κατακλυσμό που εμάς μας έπνιξε,
όταν για τις αδυναμίες μας μιλάτε
σκεφτείτε και τα μαύρα χρόνια που εσείς γλιτώσατε.
Εμείς περνάγαμε, αλλάζοντας χώρες πιο συχνά από παπούτσια, μέσα από ταξικούς πολέμους,
απελπισμένοι σα βλέπαμε,την αδικία να κυριαρχεί και να μην υπάρχει εξέγερση.
Κι όμως το ξέραμε:
Ακόμα και το μίσος ενάντια στην ευτέλεια
Παραμορφώνει τα χαρακτηριστικά.
Ακόμα κι η οργή ενάντια στην αδικία
Βραχνιάζει τη φωνή.
Αλίμονο, εμείς
Που θέλαμε να ετοιμάσουμε το δρόμο στη φιλία
Δεν καταφέρναμε να ‘μαστε φίλοι ανάμεσά μας.
Όμως εσείς, όταν θα ‘ρθει ο καιρός
Ο άνθρωπος να βοηθάει τον άνθρωπο
Να μας θυμάστε
Με κάποιαν επιείκεια.
Μπ. Μπρεχτ, «Στους μεταγενέστερους» (μτφ. Τίτος Πατρίκιος)
Τι είναι ποίηση;
Πράξη του ονείρου.
Επέκταση του εαυτού στον κόσμο των οραμάτων.
Με την ποίηση ονειρεύεσαι τον κόσμο που έχεις χάσει,
τον κόσμο που θέλεις να υπάρξει.
Μ. Γλέζος
Η μηχανή #28
ακολουθεί τα ποιητικά χνάρια
του Μανώλη Γλέζου
Εκείνος αγάπησε τη φωτεινή σαν τον Απρίλη Ελληνική Θάλασσα,
αγάπησε ζεστές και κρύες όλες
τις θάλασσες του κόσμου.
Αγάπησε τις γιγάντιες σαν το Θεό ελιές,
αγάπησε νέες και γέρικες
όλες τις ελιές της γης.
Εκείνος αγάπησε
την ελληνική γλώσσα που μιλιέται σαν τραγούδι από χορωδία,
και όλες τις γλώσσες της γης,
και τα χέρια των Ελλήνων ψαράδων,
και όλα τα τίμια σοφά χέρια,
αγάπησε τη ζωή
σαν τον άνεμο που σκορπά τα σύννεφα…
Ναζίμ Χικμέτ, «Άνθρωπος για μεγάλους έρωτες»
24ο (Εικοστό Τέταρτο) Δελτίο Αντιπληροφόρησης από το Κ.Ρα.Χ. (Κοινωνικό Ραδιοφώνο Χανίων).
Μεταδόθηκε στις 8 Απριλίου 2020, στις 2 μ.μ.
Μπορείτε να ακούσετε το Δελτίο στο mixcloud παρακάτω ή και να το κατεβάσετε από εδώ.
Περιέχει το “Ξέρουμε ‘μεις τι είναι αυτό που άρρωστους μας κάνει!” του Μπέρτολτ Μπρεχτ, ηχητικό από την χθεσινή κινητοποίηση στον Ευαγγελισμό, και ανακοινώσεις των συλλογικοτήτων:
Ομοσπονδία Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδας
Σωματείο εργαζομένων στην retail A.E-καταστήματα public-media markt
Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών
Εφτά Σωματεία της Μεσσηνίας (κοινή ανακοίνωση)
Σωματείο Εργαζομένων DHL Express (Hellas)
Πανελλήνια Ένωση Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης-Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας
Σύλλογος Εκπαιδευτικών Π.Ε. Αριστοτέλης
Εργαζόμενοι/ες στα ΜΜΕ (συλλογή υπογραφών)
αναρχικό/αντιεξουσιαστικό στέκι Αντίπνοια
Συνέλευση καταλήψεων, συλλογικοτήτων, διεθνιστών/ριών, μεταναστών/ριων, αλληλέγγυων
100+ οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών (κοινή ανακοίνωση)
«Κοιτάξτε. Στη γλώσσα γουαρανί «νιε ε» σημαίνει «λέξη», αλλά και «ψυχή». Οι Ινδιάνοι Γουαρανί πιστεύουν πως όσοι λένε ψέματα ή σπαταλάνε τις λέξεις προδίδουν την ψυχή».
Εντουάρντο Γκαλεάνο, Οι λέξεις ταξιδεύουν 1993
λέξεις πρόκες
λέξεις φλέβες
λέξεις γυμνές
ανεμόσκαλες τσακμακόπετρες
λέξεις απαστράπτουσες
λέξεις χέρια κι άγρια λουλούδια που
σαν εξαφανίζονται
στενεύουν
τους ορίζοντες της συνείδησης
στη μηχανή #27
ακονίζουμε
τις σιωπηλότερες λέξεις
αγωνιστική αλυσίδα;
φαύλος κύκλος;
μανόμετρο;
βαρούλκο;
αντένα;
Η μηχανή #26
ξεθάβει τις αλυσίδες
γνωστών ποιημάτων
με συντροφιά electro-punk ήχους
«Ελπίζοντας πάντοτε πως κάποτε θα σταματήσει η αλυσίδα
Ίσως στα παιδιά των παιδιών τους ή στα παιδιά των παιδιών
των παιδιών τους.»
Προς το παρόν, στον παλιό δρόμο που λέγαμε, υψώνεται
η Τράπεζα Συναλλαγών
—εγώ συναλλάσσομαι, εσύ συναλλάσσεσαι αυτός συναλλάσσεται—
Τουριστικά γραφεία και πρακτορεία μεταναστεύσεως
—εμείς μεταναστεύουμε, εσείς μεταναστεύετε, αυτοί μεταναστεύουν—
Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει, έλεγε κι ο Ποιητής2
Η Ελλάδα με τα ωραία νησιά, τα ωραία γραφεία,
τις ωραίες εκκλησιές
Μανόλης Αναγνωστάκης, «Θεσσαλονίκη, Μέρες του 1969 μ.Χ.» 1970
Απόψε στις 21.00
στο Κοινωνικό Ραδιόφωνο Χανίων
Συντονιστείτε https://kpaxradio.livee/
Featured Image: Isaac Cordal